Herken je dat? Dat je ergens als een berg tegenop ziet? Je een opdracht al dagen voor je uit schuift, je gespannen bent voor een toets of een examen. Bang voor dat ene telefoontje of voor die opmerkingen van mensen uit je klas. Je weet het niet meer, je bent verdrietig of bezorgd. Als je om je heen kijkt, zie je zorgen, stress en pijn. Wat kun je nu nog doen?
Psalm 121 leert ons omhoog te kijken.
‘Een pelgrimslied. Ik hef mijn ogen op naar de bergen, van waar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de HEER die hemel en aarde gemaakt heeft. Hij zal je voet niet laten wankelen, hij zal niet sluimeren, je wachter. Nee, hij sluimert niet, hij slaapt niet, de wachter van Israël. De HEER is je wachter, de HEER is je schaduw aan je rechterhand: overdag kan de zon je niet steken, bij nacht de maan je niet schaden. De HEER behoedt je voor alle kwaad, hij waakt over je leven, de HEER houdt de wacht over je gaan en je komen van nu tot in eeuwigheid.’ Psalm 121 (NBV)
Telkens als je in het dal staat en je het niet meer weet, mag je bedenken:
Mijn hulp komt van de HEER die hemel en aarde gemaakt heeft.
Die grote God, die Schepper, jouw Maker, geeft jou kracht. Hij wil jou helpen bij grote én kleine dingen.
Die God is altijd bij je. Hij waakt over je leven, Hij houdt de wacht. Als jij het niet meer weet, dan weet Hij het wel. Als jij het even niet ziet, dan ziet Hij jou. Je mag erop leren vertrouwen dat God voor jou zorgt. Hij slaapt niet, nee, God is 24/7 bereikbaar. Altijd waakt Hij over jou, altijd wacht Hij op jou. Kijk maar omhoog.
