Waar vind je nog houvast als alles om je heen wegvalt? Wat is de grond waarop je staat als alles instort? Wie houdt jou vast, wie noemt liefdevol je naam te midden van alles wat stormt en raast en breekt? Het is onze Vader die je draagt. Het is onze Maker die jou ziet. Hij zag jouw vormeloos begin toen Hij je weefde in de buik van je moeder. Geen moment uit jouw leven ontgaat hem. Wat als alles wegvalt? Dan is daar de almachtige God, die altijd aanwezig is geweest en zal zijn.
Zijn armen dragen ons voor eeuwig
Het doet me denken aan de woorden van Mozes uit Deuteronomium 33. Hij spreekt daar voordat hij sterft een zegen uit over de stammen van Israël. In vers 26-27 staat:
“Wie, Jesurun (andere naam voor Israël), wie evenaart uw God? Als een vorst rijdt hij langs de hemel en over de wolken, om u te hulp te komen. Van oudsher is God een schuilplaats, zijn armen dragen u voor eeuwig. Hij dreef uw vijand op de vlucht en droeg u op: ‘Vernietig hem!’” Deuteronomium 33:26-27 (NBV)
God draagt je voor eeuwig. Ook te midden van de strijd, te midden van het geraas van de wereld. Net zoals Kinga Bán zong in haar lied Vandaag: “Je wordt steeds gedragen tot in alle eeuwigheid’’.
Het leven op z’n kop
De afgelopen maanden hebben ons leven flink op zijn kop gezet. Ik denk dat iedereen er wel op een of meerdere manieren door geraakt werd, is of wordt. Je wordt geconfronteerd met ziekte en verlies. Je voelt je eenzaam. Het komt opeens heel dichtbij. Je mist je vrienden of andere sociale contacten. Je leven is veranderd en de wereld is veranderd. Hoe kun je daarmee omgaan? Wat nu? Misschien ben je angstig of voelt het alsof alles is ingestort. En misschien is de hele crisis van dit jaar niet eens de echte of enige oorzaak voor jou, maar ga je ook door andere omstandigheden door een dal heen.
Je wordt vastgehouden
Ook in de tijd van de Bijbel gingen mensen door moeilijke omstandigheden. Denk maar aan de 40 jaar dat de Israëlieten in de woestijn verbleven. Of het donkere dal wat in Psalm 23 wordt genoemd. Te midden van al het lijden, onze vragen en de duisternis is God aanwezig. Zijn Naam is IK BEN. Hij is aanwezig, ook als we dat niet voelen of ervaren. Dat Hij is er is, staat vast en staat los van of we het wel of niet ervaren. Want hey, geloven is echt niet altijd een happy ‘’geloofsfeeling’ hebben. Zelf heb ik ervaren dat het vaker een diep weten is. Een vertrouwen zonder dat je het ziet. Een vasthouden aan of sterker nog: weten dat je wordt vastgehouden. Soms had ik daar zelf andere mensen voor nodig die me daaraan herinnerden.
In Jesaja, een van mijn favoriete bijbelboeken, spreekt God in hoofdstuk 43 tot Zijn volk in de ballingschap.
“Welnu, dit zegt de HEER, die jou schiep, Jakob, die jou vormde, Israël: Wees niet bang, want ik zal je vrijkopen, ik heb je bij je naam geroepen, je bent van mij! Moet je door het water gaan – ik ben bij je; of door rivieren – je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan – het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien.” Jesaja 43:1-2 (NBV)
God komt zijn beloften na
We mogen ons eraan vasthouden dat God de HEER is, de Heilige. Hij is de Schepper en onze Koning. (Jesaja 43:15) God houdt je vast met Zijn rechterhand. Hij wil je steunen en helpen elke dag opnieuw. Waar jij bent, daar is Hij ook. Waar je ook doorheen zal gaan in de toekomst: morgen of over een jaar – Hij zal daar met je zijn. Je kunt niet ontsnappen aan Zijn nabijheid (Psalm 139). God is trouw en komt Zijn beloften altijd na. Als Hij heeft beloofd bij je te zijn, dan zal Hij dat zijn!
Lange, barre tochten
God houdt je vast met zijn onoverwinnelijke rechterhand. Hij is dichtbij. Als je valt, zal Hij je opvangen. Al kom je ten val, Hij zal je oprichten (Psalm 37). Als je struikelt, helpt Hij je overeind. Hij is het die je kent en ten diepste doorgrondt. Hij is je Maker. De God die voor je is, achter je is en áltijd om je heen. Alleen zul je nooit zijn, want Hij vergezelt jou met Zijn liefde. Hij legt Zijn hand op jou en zegent je. De Heer is met je op lange, barre tochten door diepe wouden. Op mooie wandelingen langs ijsblauwe rivieren. Over grindpaden, langs vergezichten en door de mistige dagen waarop de kou met de gure wind tegen je gezicht slaat. Zelfs als alles instort. Als het moeilijk is en de tranen stromen of je boosheid klinkt. Ook dan is Zijn rechterhand onoverwinnelijk. Ook dan steunt Hij je!
Als alles wegvalt. Als alles instort. Dan nog word je vastgehouden. Dan nog wordt liefdevol je naam genoemd door de Schepper van de hemel en de aarde. Richt je ogen op Hem te midden van de storm en vertrouw met heel je hart: je wordt vastgehouden. Jouw leven is veilig bij Hem in leven en dood. Hij verbergt je in het verborgene van Zijn aangezicht. (Psalm 31:21) Tot de dag dat alles nieuw wordt en niets meer ingestort zal zijn.
Heeft deze blog jou bemoedigd of geïnspireerd? Stuur de blog door aan een vriendin of laat een berichtje achter op Instagram!
Beeld: Talita van den Berg
