De afgelopen tijd heb ik mij verwonderd over de woorden in Psalm 62. Tijdens een stilte-uur in de kerk werd de tekst voorgelezen en daarna kwam de psalm steeds weer op mijn pad. In een blog die ik las, in een post op Instagram, in een boek en in een overdenking. Vandaag deel ik met jou mijn gedachten over deze psalm.
Alleen bij God
Psalm 62 is een psalm van David, dat wordt verteld in vers 1. In vers 2 en 3 komt meteen de tekst naar voren die mij raakt.
‘Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van Hem komt mijn redding. Hij alleen is mijn rots en mijn redding, mijn burcht, nooit zal ik wankelen.’ Psalm 62:2-3 (NBV)
David spreekt hier over zijn ziel. Zijn ziel die rust vind bij God. Alleen bij God die hem redt van zijn vijanden. Over die vijanden vertelt hij in vers 4 en 5. Als je het leven van David een beetje kent, dan zul je wel begrijpen dat hij hierover vertelt. David spreekt uit dat alléén God zijn rots, redding en burcht is. God is zijn plaats van echte rust, zijn fundament, zijn redding en zijn schuilplaats.
Waar zoek ik rust?
Toen ik deze psalm las, vroeg ik mijzelf af: waar zoek ik mijn rust? Ik heb vaak momenten dat ik onrustig ben. Dan ben ik druk in mijn hoofd na een lange dag of heb ik zorgen die mijn gedachten domineren. Ik ga echt niet altijd naar God toe op die momenten. Ik ga door met werken en studeren of ik kijk wel een uur lang (nutteloze) YouTube-filmpjes. Met YouTube is op zich niks mis, maar het gaat me er om dat ik dan rusteloos ben. Dan denk ik daarna: heeft dit me nu rust gegeven? Het antwoord is vaak ‘nee’.
Ook Augustinus kende onrust. Hij was een kerkvader die leefde van 354 tot 430. Hij schreef in een van zijn boeken iets over onrustig zijn.
”Rusteloos blijft ons hart, totdat het zijn rust vindt in U.” – Augustinus
Psalm 62 gaat in vers 6 en 7 weer over rust vinden. David herhaalt vers 2 en 3. Het lijkt alsof hij zijn ziel eraan herinnert, om ook te midden van zijn problemen en onrust, te blijven zoeken naar God. Diep van binnen weet David dat zijn ziel alleen bij God haar rust vindt.
Zoek rust, mijn ziel, bij God alleen, van hem blijf ik alles verwachten. Hij alleen is mijn rots en mijn redding, mijn burcht, ik zal niet wankelen. Psalm 62:6-7 (NBV)
Voor mij persoonlijk is deze psalm een goede reminder om telkens mijn rust te zoeken bij God. Het is mooi om deze tekst te overdenken en je ziel te herinneren aan God. God is jouw rustgever, jouw fundament, jouw schuilplaats en jouw redding. Je mag steeds alles van de Allerhoogste blijven verwachten.
Denk na over de vraag: waar zoek ik naar rust als mijn ziel onrustig is?
Leuk dat je er ook iets van Augustinus bij vertelde 🙂 Ik vind die stille momenten tijdens diensten ook altijd mooi. Op een of andere manier kom je dan toch vaak achter nieuwe wijsheid of kan je een soort rust vinden die je nergens anders vind.
Mooi om te horen!